Amy Winehouse - Back To Black

Artystka: Amy Winehouse
Tytuł: Back To Black
Format: LP, 33 RPM
Wytwórnia: Island Records/Universal Republic Records
Rok: 2006
Gatunek: Soul, Jazz

Strona A
1. Rehab
2. You Know I'm No Good
3. Me & Mr Jones
4. Just Friends
5. Back To Black
6. Love Is A Losing Game

Strona B
1. Tears Dry On Their Own
2. Wake Up Alone
3. Some Unholy War
4. He Can Only Hold Her
5. You Know I'm No Good (f. Ghostface Killah)

Pomarańczowa księga wiedzy pisze tak: "brytyjska wokalistka soulowa i jazzowa oraz autorka tekstów, obdarzona charakterystycznym ciepłym, ZACHRYPNIĘTYM głosem przypominającym wokal Macy Gray czy Janis". Ładnie pisze.

Dla branży rozrywkowej jej pojawienie musiało być sporym ciosem. Nagle na salonach, galach i pierwszych stronach gazet (gazet?) pojawiła się panna wyglądająca jak porwana z Halloween. Czym sobie zasłużyła do cholery?! Przecież Kim ma większą pupę, Paris jest bardziej pusta i ma super video, a Britney ponoć potrafi więcej wypić – no czym, pytam? Ćpać potrafi każdy, robić skandale też – z pudelkowego punktu widzenia Amy nie jest ewenementem. Ot, zwykła sezonowa gwiazdka z szopą na głowie.

Dla mnie osobiście pojawienie się Amy na scenie to ogromny powiew świeżości dla zapyziałego rynku mainstream’owego. Pierwszy mój raz z tą damą to jej kawałek z Ghostface’em, umieszczony pod koniec którejś jego płyty. SZOK! Zaraz potem natrafiłem na klip do "Rebab", no i już chciałem ją znać na pamięć (czyt. zakochałem się).

Jak już cytowałem wokal jest ciepły, ale równocześnie CHROPOWATY. Strasznie mnie to jara, i kiedy tym głosem śpiewa o odwykach to ja jej wierzę. Swoją wiarygodność zwiększa także bardzo bezpośrednimi tekstami. Coś jak panna z sąsiedztwa, która została wpuszczona do studia i zaczęła śpiewać to co czuję (soul muzyka duszy, tak?).

Chciałbym też zauważyć, że ta płyta jest bardzo rapowa, choć samo rapowanie jest tylko na końcu. Kto raz słyszał remix utworu "Rebab" w wykonaniu Jay’a ten za każdym razem słuchając tej petardy będzie myślał o fenomenalnym zagraniu rapera z Nowego Jorku. Innego giganta mikrofonowego z pewnością przypomnimy sobie kiedy Amy będzie śpiewała na temat pana Jonesa. W tekście do tego kawałka jest wspominany Slick Rick, a na samym końcu LP nawija szalony członek Wu-Tang – Ghostface. Remix rzecz jasna.

Płyta ta to także wielki sukces Marka Ronsona, nie wolno go ignorować. On miał duży wpływ na Amy, a materiał Amy jeszcze większy wpływ na jego karierę. Cztery utwory wyprodukował również Salaam Remi, ale to bez dyskusji temu pierwszemu należą się większe brawa.

"Back To Black" promowany był świetnymi singlami do których zrealizowane zostały zajebiste obrazki. Jakby tego było mało WSZYSTKIE co do jednego miały niezłą rotację nawet w polskich stacjach telewizyjnych o profilu muzycznym – zapewne znacie te widełka (gadam tym slangiem tak jak gadał Big L).

Idę wypić za powrót Amy!